Voor in de klas!

Het bloggen zit er bijna op, die twee weken zijn werkelijk voorbij gevlogen! Maar het is vrijdag en vrijdag telt ook nog altijd mee! Daarom wil ik jullie ook vandaag nog verwennen met enkele weetjes. Straks ga je ook mijn symbolische 'last post' kunnen lezen, maar is het ook mijn laatste post? Dat is een vraag die ik nog even onbeantwoord laat.

Wat kan je verwachten in deze post? Ik ga jullie kort een beeld geven van de inhoud van onze (Jonas en ik) ideeënmap en het bijhorend materiaal uit de herinneringskoffer.

Omdat we elkaar al jaren kennen en een geschiedenis hebben van groepswerken samen, was ook dit een project waar we weer blindelings op elkaar konden vertrouwen, en bouwen! Aangezien we allebei uit lager komen is het vanzelfsprekend dat onze ideetjes op dit niveau liggen, specifiek de 3e graad.

Misschien kort even situeren welk personage door onze verbeelding werd geschapen. Het gaat om een Duitse militair uit WOII, zijn naam is Erich Schmitt en werkte als bewaker in een concentratiekamp. Wat typerend is aan deze soldaat is het feit dat hij helemaal niet gediend is met het bewind van Hitler en diens visie. Zijn dierbaarste bezittingen verstopte hij in een bierdoos die hij van zijn Franse vriend had gekregen, één van zijn bezittingen was een dagboek. In de dagboekfragmenten ga je kunnen lezen hoe hij samen met destijds 'nummers' uit de concentratiekampen een plan beraamd om een grootschalige ontsnapping tewerkstellen. Hieronder volgt alvast een willekeurig fragment om je beter te kunnen situeren.

22 maart 1943

Beste dagboek

Ik heb al even niet meer geschreven, vooral uit schrik ontdekt te worden. De controles

zijn beter, groter en strenger geworden. Al onze brieven worden nagelezen en gecensureerd. Onze kamers worden bijna dagelijks grondig onderzocht en één keer per maand moeten we van kamer wisselen, dit maakt het allemaal veel moeilijker om mijn dagboek geheim te houden.

Nadat ik een krant kon lenen van een collega, werd duidelijk waarom deze strengere maatregelen werden toegepast. Hitler kondigde aan dat er steeds meer 'verraders' onder de Duitsers waren, enkelen werden al opgehangen. Ze hielpen Joden aan schuilplaatsen, kleren, valse identiteiten of zorgden er zelfs voor dat ze konden ontsnappen. Ik denk meer en meer aan een geheime reddingsactie. Alleen stel ik me steeds dezelfde vragen. Waar? Hoe? Wie? En Wanneer?

'Wat ik schrijf is geheim en strafbaar, deze woorden kunnen mij het leven ontnemen'

S.E.

Erich eindigt steeds met de woorden, 'Wat ik schrijf is geheim en strafbaar, deze woorden kunnen mij het leven ontnemen'. Om onderandere aan te tonen hoe beperkt de vrijheid was van een Duitse militair. We vonden het interessanter om te schrijven vanuit een misschien minder voor de hand liggen standpunt, dit geeft ons allerlei mogelijkheden.

Enkele van onze lesideeën maken gebruik van zijn bezittingen om de leerlingen concreet en levensecht materiaal aan te bieden. 

Zo hebben we ervoor gekozen om een idee uit te werken over een foto van de vrouw en kind van Erich. We willen leerlingen doen nadenken over foto's, ze op onderzoek sturen en meerdere interpretaties van één beeld laten beleven en formuleren. Dit door ze zelfstandig per twee een fotoreportage te laten maken, waar ze gebruikmaken van een aantal foto's uit WOII. Het thema van hun reportage mogen ze vrijblijvend kiezen, maar kan eveneens door de leerkracht worden afgebakend.

Een ander idee bestaat eruit de leerlingen te doen reflecteren over de oorlog d.m.v. getuigenissen, zij staan immers zeer dicht bij de tragedie van oorlog. De verdere uitwerking van dit en andere ideeën kan je alvast terugvinden in onze ideeënmap. Ben je zelf geïnteresseerd in deze map laat het dan even weten, dan kan ik je er meer over vertellen. Of kijk ook eens op Jonas zijn blog! Hier ga je er zeker en vast ook wat meer over kunnen lezen.

Ruben