'Last post'

Hier is hij dan zoals beloofd, 'the last post'! In deze "laatste" blogpost ga ik reflecteren op wat ik nu eigenlijk geleerd heb, waarom ik de werkvorm 'bloggen'nu juist zo goed vind, enkele opmerkingen over het keuzetraject en meer. Maar daarvoor zal je verder moeten lezen! 

Eerst even toelichten waarom ik "laatste" tussen aanhalingstekens heb geplaatst. Net zoals oorlog zelf, ben ik van mening dat het opzoeken en vergaren van bronnen en materialen omtrend dit thema, nooit stopt. Als ik terugblik op deze twee weken en op de blog die me dag na dag heeft weten te motiveren, kan ik gerust zeggen dat mijn kennis over het thema exponentiëel gegroeid is. Wat begon bij één algemene invalshoek breidde zich al snel uit tot een netwerk van bronnen en indrukken opgedaan tijdens het bloggen. Oorlog en in het bijzonder de Wereldoorlogen hebben doorheen mijn schoolcarrière steeds een blijvende indruk nagelaten. De interesse, motivatie en voorkennis die er voordien al was, dikte zoals de blog elke dag meer en meer aan, iets wat ik voordien niet mogelijk achtte.

Kan ik zeggen dat ik me nu een inhoudelijk expert voel? Nee, dat kan ik niet, het is onmogelijk om op twee weken tijd voldoende indrukken, ervaringen, bronnen, ... te ondergaan en lezen om me deze 'titel' te kunnen geven. Wel heb ik het gevoel veel beter 'gewapend' te zijn voor dit thema, mocht het in mijn stage aan bod komen of bij het aanbieden van motiverende lessen later in mijn eigen klas.

Tijdens het verloop van mijn blog werd het waarschijnlijk duidelijk, dat ik het eerder over de slachtoffers en dichters/schrijvers uit WOI en II had. Dit lag het dichtst bij mijn interesse. Ik had mezelf voorgenomen op zoek te gaan naar vernieuwende en creatieve invalshoeken over 'oorlog'.  Bij het schrijven van de blogpost over het gebruik van 'Monopoly' in WOII besefte ik plots dat dit één van die creatieve invalshoeken was!

Ik had me ook voorgenomen elke dag met het onderwerp bezig te zijn, zo kreeg mijn proces een goed onderbouwde basis van dagelijkse impulsen. Het verbaasde me hoe vlot ik me steeds aan het opzoeken kon zetten, er was amper een gevoel van schoolse verplichting.

Dit keuzetraject was over de hele lijn een zeer positieve ervaring! Met 4 vroege impulsmomenten (maandag, dinsdag, woensdag en donderdag) die tijdig stopten en ons de mogelijkheden gaven om steeds in de namiddag zelf aan de slag te gaan, had je het gevoel een eigen traject te kunnen uitstippelen. Dat je dan vorm kon geven d.m.v. een gepersonaliseerde blog, het oorlogsLAB, die absoluut een meerwaarde was, en is, voor dit keuzevak. Tijdens de impulsmomenten zijn me toch wel enkele zaken bijgebleven waarvan ik vind dat ze elk jaar aan bod moeten komen. Wat versta ik nu juist onder die zaken? De groepsopdracht waarbij er van de groep gevraagd werd twee voorwerpen mee te nemen uit een aanbod van 6, voorwerpen waarvan we vonden dat ze van belang waren als we op vlucht gingen voor de oorlog. Ook het boekje 'Adres Onbekend' is een echte topper! Wat eerst lijkt op een zoveelste oorlogsboekje, doet je na verloop van tijd veel dieper nadenken over de impact van woorden.

De talrijke dagen die we aangeboden kregen om zelfstandig verder te werken, waren ook positief. Met als één van de hoogtepunten het zelf kiezen van een extramurale activiteit, waarbij de kers op onze 'impressietaart' geplaatst werd. Enkel jammer van de stadswandeling, dat deze niet is kunnen doorgaan. Een praktijkgericht impulsmoment dat met de volledige groep kon ervaren worden, had de sfeer alleen maar goed kunnen doen. Het had de kloof tussen kleuter- en lageronderwijs kunnen verkleinen. Maar ik vond het zeker en vast wel positief dat de beide richtingen onderling aanwezig waren, zo krijg je ook een zicht op andere standpunten en visies.

De vele voordelen van het gebruik van een blog, werden naarmate de dagen verstreken steeds duidelijker. Je kon werkelijk alles wat je aansprak erop zetten. Het is een handig instrument om aan elkaar te 'vertellen' over jouw ervaringen. De vele toepassingen die de blog bevat, maken het ook mogelijk om zeer gedetailleerd en overzichtelijk je leerproces aan te tonen en op te volgen.

Eerder een tip dan kritiek, misschien volgende keer meer interactie voorzien tussen de studenten zelf, via hun blog. Het is me opgevallen dat studenten weet hebben van elkaars blog en ze oppervlakkig bekijken, maar dat er weinig tot niet op elkaars blog gereageerd wordt. Het kan mogelijk helpen om bij de criteria voor de blog, studenten verplicht één post van een andere student te laten analyseren en hun mening over het onderwerp in kwestie te beschrijven.

Ik zet alle positieve zaken en tips hieronder nog even op een rijtje.

Wat was positief en moet zeker terugkomen:

+ De blog! Deze werkvorm is met voorsprong één van de beste werkvormen die ik in het jaren heb gebruikt bij een schoolopdracht.

+ De samenwerking tussen kleuter- en lageronderwijs.

+ Aanbod aan interessante en nieuwe impulsen met in het bijzonder: de 'familieopdracht' (kiezen van voorwerpen) en het boekje 'Adres onbekend'.

+ Structuur van de dagen waarop de impulsmomenten gehouden werden.

Waar kan nog aan gewerkt worden en wil ik als tip meegeven:

- Het was heel jammer dat de gezamenlijke activiteit niet is kunnen doorgaan. Dit had de ervaring van het keuzetraject enkel en alleen maar kunnen versterken.

- Meer inspelen op de mogelijkheid om commentaar te geven op elkaars blog. Studenten aanmoedigen door ze minstens één keer te laten reflecteren op een blogpost van een andere student. Interactie en groepssfeer kunnen hierdoor enkel groeien.

- In de tweede week een vrijblijvende korte sessie inlassen waar je de mogelijkheid hebt om je vorderingen te bespreken met de lector en / of andere studenten.

Ik raad iedereen, die nog een keuzetraject moet kiezen voor volgend jaar en geïnteresseerd is in het thema 'oorlog', aan dit traject te kiezen, het was voor mij een echte openbaring!

Ruben

'Only the dead have seen the end of war.'

- Plato