Hier is hij dan zoals
beloofd, 'the last post'! In deze "laatste" blogpost ga ik reflecteren
op wat ik nu eigenlijk geleerd heb, waarom ik de werkvorm 'bloggen'nu juist zo
goed vind, enkele opmerkingen over het keuzetraject en meer. Maar daarvoor zal
je verder moeten lezen!
Eerst even toelichten waarom ik "laatste" tussen aanhalingstekens
heb geplaatst. Net zoals oorlog zelf, ben ik van mening dat het opzoeken en
vergaren van bronnen en materialen omtrend dit thema, nooit stopt. Als ik
terugblik op deze twee weken en op de blog die me dag na dag heeft weten te
motiveren, kan ik gerust zeggen dat mijn kennis over het thema exponentiëel
gegroeid is. Wat begon bij één algemene invalshoek breidde zich al snel uit tot
een netwerk van bronnen en indrukken opgedaan tijdens het bloggen. Oorlog en in
het bijzonder de Wereldoorlogen hebben doorheen mijn schoolcarrière steeds een
blijvende indruk nagelaten. De interesse, motivatie en voorkennis die er
voordien al was, dikte zoals de blog elke dag meer en meer aan, iets wat ik
voordien niet mogelijk achtte.
Kan ik zeggen dat ik me nu een inhoudelijk expert voel? Nee,
dat kan ik niet, het is onmogelijk om op twee weken tijd voldoende indrukken,
ervaringen, bronnen, ... te ondergaan en lezen om me deze 'titel' te kunnen
geven. Wel heb ik het gevoel veel beter 'gewapend' te zijn voor dit thema,
mocht het in mijn stage aan bod komen of bij het aanbieden van motiverende
lessen later in mijn eigen klas.
Tijdens het
verloop van mijn blog werd het waarschijnlijk duidelijk, dat ik het eerder over
de slachtoffers en dichters/schrijvers uit WOI en II had. Dit lag het dichtst
bij mijn interesse. Ik had mezelf voorgenomen op zoek te gaan naar vernieuwende
en creatieve invalshoeken over 'oorlog'.
Bij het schrijven van de blogpost over het gebruik van 'Monopoly' in
WOII besefte ik plots dat dit één van die creatieve invalshoeken was!
Ik had me
ook voorgenomen elke dag met het onderwerp bezig te zijn, zo kreeg mijn proces
een goed onderbouwde basis van dagelijkse impulsen. Het verbaasde me hoe vlot
ik me steeds aan het opzoeken kon zetten, er was amper een gevoel van schoolse
verplichting.
Dit
keuzetraject was over de hele lijn een zeer positieve ervaring! Met 4 vroege
impulsmomenten (maandag, dinsdag, woensdag en donderdag) die tijdig stopten en
ons de mogelijkheden gaven om steeds in de namiddag zelf aan de slag te gaan, had
je het gevoel een eigen traject te kunnen uitstippelen. Dat je dan vorm kon
geven d.m.v. een gepersonaliseerde blog, het oorlogsLAB, die absoluut een
meerwaarde was, en is, voor dit keuzevak. Tijdens de impulsmomenten zijn me toch
wel enkele zaken bijgebleven waarvan ik vind dat ze elk jaar aan bod moeten
komen. Wat versta ik nu juist onder die zaken? De groepsopdracht waarbij er van
de groep gevraagd werd twee voorwerpen mee te nemen uit een aanbod van 6,
voorwerpen waarvan we vonden dat ze van belang waren als we op vlucht gingen
voor de oorlog. Ook het boekje 'Adres Onbekend' is een echte topper! Wat eerst
lijkt op een zoveelste oorlogsboekje, doet je na verloop van tijd veel dieper
nadenken over de impact van woorden.
De talrijke
dagen die we aangeboden kregen om zelfstandig verder te werken, waren ook
positief. Met als één van de hoogtepunten het zelf kiezen van een extramurale
activiteit, waarbij de kers op onze 'impressietaart' geplaatst werd. Enkel
jammer van de stadswandeling, dat deze niet is kunnen doorgaan. Een
praktijkgericht impulsmoment dat met de volledige groep kon ervaren worden, had
de sfeer alleen maar goed kunnen doen. Het had de kloof tussen kleuter- en
lageronderwijs kunnen verkleinen. Maar ik vond het zeker en vast wel positief
dat de beide richtingen onderling aanwezig waren, zo krijg je ook een zicht op
andere standpunten en visies.
De vele
voordelen van het gebruik van een blog, werden naarmate de dagen verstreken
steeds duidelijker. Je kon werkelijk alles wat je aansprak erop zetten. Het is
een handig instrument om aan elkaar te 'vertellen' over jouw ervaringen. De
vele toepassingen die de blog bevat, maken het ook mogelijk om zeer
gedetailleerd en overzichtelijk je leerproces aan te tonen en op te volgen.
Eerder een tip
dan kritiek, misschien volgende keer meer interactie voorzien tussen de
studenten zelf, via hun blog. Het is me opgevallen dat studenten weet hebben
van elkaars blog en ze oppervlakkig bekijken, maar dat er weinig tot niet op
elkaars blog gereageerd wordt. Het kan mogelijk helpen om bij de criteria voor
de blog, studenten verplicht één post van een andere student te laten analyseren
en hun mening over het onderwerp in kwestie te beschrijven.
Ik zet alle
positieve zaken en tips hieronder nog even op een rijtje.
Wat was
positief en moet zeker terugkomen:
+ De blog!
Deze werkvorm is met voorsprong één van de beste werkvormen die ik in het jaren
heb gebruikt bij een schoolopdracht.
+ De
samenwerking tussen kleuter- en lageronderwijs.
+ Aanbod aan
interessante en nieuwe impulsen met in het bijzonder: de 'familieopdracht'
(kiezen van voorwerpen) en het boekje 'Adres onbekend'.
+ Structuur
van de dagen waarop de impulsmomenten gehouden werden.
Waar kan nog
aan gewerkt worden en wil ik als tip meegeven:
- Het was
heel jammer dat de gezamenlijke activiteit niet is kunnen doorgaan. Dit had de
ervaring van het keuzetraject enkel en alleen maar kunnen versterken.
- Meer
inspelen op de mogelijkheid om commentaar te geven op elkaars blog. Studenten
aanmoedigen door ze minstens één keer te laten reflecteren op een blogpost van
een andere student. Interactie en groepssfeer kunnen hierdoor enkel groeien.
- In de
tweede week een vrijblijvende korte sessie inlassen waar je de mogelijkheid
hebt om je vorderingen te bespreken met de lector en / of andere studenten.
Ik raad
iedereen, die nog een keuzetraject moet kiezen voor volgend jaar en
geïnteresseerd is in het thema 'oorlog', aan dit traject te kiezen, het was voor
mij een echte openbaring!
Ruben
'Only the dead have
seen the end of war.'
- Plato
